من دلقکم
دلقکی هر چند غمگین
هر چند شاد
همیشه لبخند میزند
همیشه می خندد
گاهی تلخ
گاهی نه
دلقکم من
دلقکی که همه کس
به همه ی گفته هایش می خندند
یا اگر نخندند
لابد طنز گفتارم را بیمزه و سطحی یافتند
که لب به خنده نگشادند
طنز میپندارند تمام گفته هایم را هرچند جدی باشد
هر چند زجه هایی باشند بر سر خاک عزیزی
می خندند و انتظار بیشتر از این را دارند
انتظار طنزی قوی تر
من دلقکم
دلقکی که آخر بعضی از جملاتش
اگر هشتگ جدی نزند
باز هم می خندند
#جدی را میگذارم تا دیگر نخندند
تا شاید به عمق حرف هایم فکر کنند
که شاید کلافه‌گی و بی حوصله‌گی را از تار و پودش بیابند
اما چه میشه کرد
دلقکم
ماهیت دلقک ها همین است
دلقک های جدی محکوم به مرگ اند
دلقک بودن ایجاب میکند که جدی نباشی که دلقک باشی...
انگار نمیشود هم دلقک بود هم جدی...انتخاب هر کدام دیگری را از بین میبرد...خودت که گفته ای ماهیت دلقکها همین است...پس آیا حق نداریم ما؟
از دلقکها از کارهایشان نمیشود به عمق حرفهایشان پی برد؟
... وقتی آرایش صورتت و پاک کنی .... وقتی اون دمغ مسخره رو کنار بذاری . . . شاید انتظار داری یکم جدی گرفته بشی .... که البته خیال باطل است
یاد چارلی چاپلین افتادم...:)
اگ اسم پایین نوشته هات دلقک نبود واقعا ب ذهنم نمیرسید ک اسمت میتونه دلقک باشه...نیستی...
نیستم ؟
سیگاری باید لینک شی یا دلقک؟
مشخصن دلقک :)
استعداد شاد کردن داری ولی صرفا دلقک نیسی نوشته های دیگه ایم داری...خیلی هم خوب جفتش!:)